Deze vorm van psychotherapie is gebaseerd op het psychoanalytische referentiekader, en ontwikkeld door Dr. H. Davanloo.

“(Verborgen) gevoelens zijn de motor van ons gedrag”

Gevoelens bepalen dikwijls of we ons evenwichtig en gelukkig voelen. Toch hebben we vaak moeite om onze gevoelens toe te laten en te uiten. We verstoppen ze onder lagen van afweermechanismen(maskers, schilden, muren en dekmantels):   rationalisaties, vaagheden en projecties. Ook houden we anderen hiermee op een afstand. We ondermijnen onszelf met deze “muren”en houden onszelf ermee in een isolement.

“Accepteer en doorleef je woede en verdriet, want daar ligt de bron van innerlijke kracht”

In deze vorm van therapie wordt de cliënt in eerste instantie bekend gemaakt met welke afweermechanismen hij gebruikt om zijn ware gevoelens te verbergen. Zo kan de cliënt geleidelijk weer zichzelf verbinden met zijn dieperliggende gevoelens en behoeftes en wordt het mogelijk tot de kern van de problemen door te dringen.
Dan ontstaat een grotere intimiteit met zichzelf en met anderen, waardoor men meer geluk en voldoening kan ervaren. Tot slot: in deze vorm van therapie staat een actieve samenwerking van cliënt en therapeut centraal. Beiden hebben een eigen taakstelling om het gezamenlijke doel te bereiken: gevoelens durven te herkennen, te begrijpen en deze desgewenst te uiten.